عنه صلى  الله  علیه  و  آله :  لِلمُنافِقینَ عَلاماتٌ یُعرَفونَ بِها :تَحِیَّتُهُم لَعنَةٌ ، وطَعامُهُم نُهمَةٌ ، وغَنیمَتُهُم غُلولٌ ، لا یَقرَبونَ المَساجِدَ إلّا هُجرا ، ولا یَأتونَ الصَّلاةَ إلّا دُبُرا ، مُستَکبِرینَ لا یَألَفونَ ولا یُؤلَفونَ ، خُشُبٌ باللَّیلِ سُخُبٌ بالنَّهارِ .  پیامبر خدا صلى  الله  علیه  و  آله :  منافقان را نشانه هایى است که با آنها شناخته مى شوند : درودشان لعنت است، پرخور و شکم باره اند، به غنائم دستبرد مى زنند، به مساجد نزدیک نمى شوند مگر به قصد دورى ، نماز را آخر وقت مى خوانند، خود برتر بینند، به طورى که با کسى انس و الفت نمى گیرند و کسى هم با آنان الفت نمى گیرد، شب مانند چوب خشک مى افتند (شب زنده دارى نمى کنند) و روز صداى خود را به جرّ و بحث بلند مى کنند.  کنز العمّال : 862.رسولُ اللّه ِ صلى  الله  علیه  و  آله :  المُنافِقُ مَن إذا وَعَدَ أخلَفَ ،وإذا فَعَلَ أفشى  ، وإذا قالَ کَذَبَ ، وإذا ائتُمِنَ خانَ ، وإذا رُزِقَ طاشَ ، وإذا مُنِعَ عاشَ .  پیامبر خدا صلى  الله  علیه  و  آله :  منافق کسى است که هرگاه وعده دهد خلف وعده کند، هرگاه کارى کند آن را در بوق و کرنا کند، و هرگاه سخن بگوید دروغ گوید، هرگاه امانتى به او سپارند خیانت ورزد، هرگاه روزى داده شود سبکسرى کند و هرگاه روزى داده نشود (و تنگدست گردد) به زندگى روى آورد.  بحار الأنوار : 72 / 207 / 8.
امام على  علیه  السلام : اُحَذِّرُکُمْ اَهْلَ النِّفاقِ، فَاِنَّهُمُ الضّالّونَ الْمُضِلّونَ، وَ الزّالّونَ الْمُزِلّونَ، یَتَلَوَّنونَ اَلْواناً، وَ یَفْتَنّونَ افْتِنانا، وَ یَعْمِدونَـکُمْ بِکُلِّ عِمادٍ، وَ یَرْصُدونَـکُمْ بِکُلِّ مِرْصادٍ.قُلُوبُهُمْ دَویَّةٌ، وَ صِفاحُهُمْ نَقیَّةٌ. یَمْشونَ الْخَفاءَ، وَ یَدِبّونَ الضَّرّاءَ. وَصْفُهُمْ دَواءٌ، وَ قَوْلُهُمْ شِفَاءٌ، وَ فِعْلُهُمُ الدّاءُ الْعَیاءُ.حَسَدَةُ الرَّخاءِ، وَ مُؤَکِّدُو الْبَلاءِ، وَ مُقَـنِّطو الرَّجاءِ لَهُمْ بِکُلِّ طَریقٍ صَریعٌ، وَ اِلى کُلِّ قَلْبٍ شَفیعٌ، وَ لِکُلِّ شَجْوٍ دُمُوعٌ.یَتَقارَضونَ الثَّناءَ، وَ یَتَراقَبونَ الْجَزاءَ. اِنْ سَاَ لُوا اَ لْحَفوا، وَ اِنْ عَذَلوا کَشَفوا، وَ اِنْ حَکَموا اَسْرَفُوا.قَدْ اَعَدّوا لِکُلِّ حَقٍّ باطِلاً، وَ لِکُلِّ قائِمٍ مَائِلاً، وَ لِکُلِّ حىٍّ قاتِلاً، وَ لِکُلِّ بابٍ مِفتاحاً، وَ لِکُلِّ لَیْلٍ مِصْباحا.یَتَوَصَّلونَ اِلَى الطَّمَعِ بِالْیَاْسِ لِیُقیموا بِهِ اَسْواقَهُمْ، وَ یُنْفِقُوا بِهِ اَعْلاقَهُمْ. یَـقولونَ فَیُشَبِّهونَ، وَ یَصِفونَ فَیُمَوِّهونَ. قَدْ هَوَّنُوا الطَّریقَ، وَ اَضْلَعُوا الْمَضیقَ.فَهُمْ لُمَةُ الشَّیْطانِ، وَ حُمَةُ النِّیرانِ: «اُولئِکَ حِزْبُ الشَّیْطانِ اَلا اِنَّ حِزْبَ الشَّیْطانِ هُمُ الْخاسِرونَ»؛ امام على  علیه  السلام :شما را از منافقان، بر حَذَر مى دارم؛ چرا که آنان مردمانى گم راه و گم راه کننده اند. خود، لغزیده اند و دیگران را نیز مى لغزانند. به رنگ هاى گوناگون در مى آیند و از هر راهى [شما را] مى فریبند و با هر وسیله اى قصد [ضربه زدن به] شما را مى کنند و در هر کمینگاهى به کمین شما مى نشینند.دل هایشان بیمار است و ظاهرشان پاک [ و آراسته]. پنهانى کار مى کنند و براى آسیب رساندن، آهسته مى خزند. شرح و بیانشان، دارو و گفتارشان، شفاست؛ امّا رفتارشان، دردِ بى درمان است.به آسایش [و رفاه] مردم، حسادت مى ورزند و به گرفتارى آنان دامن مى زنند و امیدشان را به نومیدى مى کشانند. در هر سویى زمین خورده اى و به هر دلى راهى و براى هر اندوهى اشک هایى [دروغین] دارند.تعریف و تمجید به هم قرض مى دهند و از یکدیگر، انتظار پاداش دارند. اگر چیزى بخواهند، پافشارى مى کنند و اگر سرزنش کنند، پرده درى مى نمایند و اگر داورى کنند، از انصاف، خارج مى شوند.در برابر هر حقّى، باطلى و در برابر هر کار درستى، انحرافى و براى هر زنده اى قاتلى و براى هر درى کلیدى و براى هر شبى چراغى آماده دارند.زهدنمایى مى کنند تا به طمع هاى خویش برسند و از این راه، بازار خود را گرم کنند و کالاهاى خود را بفروشند.سخن مى گویند و تردید مى افکنند، و شرح مى دهند و حقیقت را وارونه جلوه مى دهند. راه ها را هموار نشان مى دهند و سپس خود، روندگان را به تنگناها دچار مى کنند.اینان، دار و دسته شیطان و هیزم دوزخ اند. «آنان، حزب شیطان اند و بدانید که حزب شیطان، به یقین، زیانکار خواهند بود».نهج البلاغه، خطبه 194.